Οί τροφές, τό νερό, καί ό άέρας, είναι οί τρείς ούσίες μέ τίς όποϊες ό όργανισμός έξασφαλίζει τήν έπιβίωσή του, άπό τήν γέννησή του ώς τό θάνατο. Χωρίς τροφές (καί άς περιλάβουμε μέσα σ' αύτές καί τό νερό γιατί κι' αύτό τροφή είναι στήν ούσία) καί χωρίς τόν άέρα ζωή στόν άνθρωπο δέν ύπάρχει. Αύτό σημαίνει πώς όσο πιό φυσικές είναι οί τροφές πού προσλαμβάνει ό άνθρωπος καθώς καί τό νερό ή ό άέρας, τόσο περισσότερο ταιριάζουν στόν άνθρώπινο όργανισμό καί συνεπώς τόσο περισσότερο έξασφαλίζουν τήν άπό τή φύση προσδιορισμένη κληρονομικότητά του. Γι' αύτό μιά μεγάλη, πολύ μεγάλη κατηγορία άπό τίς άρρώστειες πού διαταράσσουν τήν ύγεία όφείλεται, είναι φυσικό καί αύτονόητο, στό ότι οί τροφές, τό νερό καί ό άέρας, άπομακρύνονται σιγά-σιγά άπό τή φυσιολογική τους φυσική σύσταση. Καί όσο περισσότερο άπομακρύνονται, τόσο λιγότερο κατάλληλες είναι. 'Ως, πού, σέ κάποιο σημείο φτάνουν όχι μόνο νά μήν είναι ώφέλιμες άλλά νά είναι βλαβερές καί νά προκαλούν στόν όργανισμό διαταρα- χές, μικρές ή μεγάλες, βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα, μέ συνέπειες βλαβερές καί πολλές φορές καταστροφικές όχι μόνο γιά τήν ύγεία, άλλά γιά τήν ίδια τή ζωή.