Νί σήμερο μάνα (δ)έν είχαμε πάλι γράμμα. Είπε μέ πι:κρδ παράπονο ό Κωστής στή μητέρα του Τή πού στεκόταν έξω στήν αθλή γεμάτη αγωνία, περιμένοντάς τον νά γυρίσει άπ” τδν καφενέ. ένα έφτάχρονο (7ιγοράκι μελαχροινό, μι μαι"- φο κωστής, ρα όλοσγονρα μαλλιά, και έξυπνα παιγνιδιάρικα πράσινα μά- τια, Υάθε φορά ποι” έφερναν τά γράμματα άπ' τδ λιμάνι, πρώ- τος έτρεχε στόν καφενέ λαχτάρα νά φέρει τδ γράμμα τοΰ πα- πέρα, πού κάθε πόστα τούς έστελνε. Τελευταία όμως τώρα ι μήνες ό Κωστής, πήγαινε κι' έρχόταν πικραμένος, γιατι δέν είχαν καθόλου γράμμα άπ πδν πατέρα του. Και σήμερα πάλι έμεινε τελευταίος, μέχρι πού ό άμανετζής άδειασε τή σακκούλα του γαι τήν ξανάστρεψε μάλιστα μήπως Υμεινε τίποτε και δέν τδ είδε. κι' ί5στερα μέ βουρκ«ομένα τά μα- τάκια του, ανέβηκε τά σκαλιά γιά τδ σπίτι του. Μά δέν ήταν ή δικιά του ή πίκρα. —κεφτόταν πάλι πώς θ' αντικρύσει έκείνη τή μάνα του, πού τρελλή άπ' τήν αγωνία κάθε μήνα πούρχόταν ή πόστα -πε- ρίιιενε, . '14 κακομοίρα ή μάνα αύτή τή φορά δέν είπε τίποτε στδ πι- Υ.ρδ μήνυμα. "Εκρυψε δσο μποροιΠσε τόν καημό της, σάν είδε